„Uzależniona osobowość” oznacza tę część Twojego umysłu, która poszukuje szczęścia w rzeczach zewnętrznych w stosunku do ciebie, a więc w innych ludziach, miejscach, rzeczach, substancjach (Jampolsky, 2009, s. 16)
Nie szukaj zadowolenia za oknem patrząc w punkt którego nie ma, by choć na chwilkę zapomnieć o własnym nieszczęściu.
Aby poczuć się wolnym pokochaj siebie z najtkliwszą czułością. Wybaczyć sobie i innym, których już tu nie ma. Pielęgnuj to co widzisz gdy otwierasz oczy. Czy nie jest ci lżej?
Leczenie uzależnionej osobowości
Uzależnienie to wszystko to po co sięgamy w poczuciu braku. To iluzja, która daje nam poczucie oczekiwania że jakaś osoba, zewnętrzna okoliczność, może nas wypełnić i nadać sens. Uwolnienie się od uzależnienia jest długotrwałym procesem, ponieważ są to lata nawykowych schematów postępowań, myśli, reakcji.
Lee Jampolski w książce „Leczenie uzależnionej osobowości” opisuje strukturę myślenia uzależnionego, w którą zaangażowane są: lęk, kontrola, osądzanie, konflikt, poczucie braku pełni, tkwienie w przeszłości, strach przed przyszłością. Rozpracowuje także 13 przekonań opartych na takim uzależnieniu.
Proponuje proces leczenia opierający się na zmianie myślenia i porównuje niezdrowe przekonania ze zdrowymi przekonaniami.
- Żyję w oderwaniu od innych ludzi. Jestem samotny w okrutnym, bezwzględnym i bezlitosnym świecie.
- Jeżeli chcę mieć poczucie bezpieczeństwa i pragnę odnosić sukcesy, muszę osądzać innych i umieć szybko się bronić.
- Moje postrzeganie rzeczywistości jest zawsze prawidłowe, a postępowanie słuszne. Aby mieć dobre samopoczucie, muszę być ciągle doskonały.
- Tylko atak i obrona gwarantują mi bezpieczeństwo.
- Przeszłość i przyszłość są realne i muszą wzbudzać moje obawy.
- Nie można uciec od poczucia winy, bo przeszłość jest ciągle żywa.
- Błędy muszą być osądzane i karane. Nie stanowią okazji do poprawy ani nauki.
- Strach jest realny. Nie wolno go kwestionować.
- Konkretne osoby i sytuacje ponoszą winę za moje uczucia.
- Czyjaś strata to mój zysk. Sukces przychodzi wtedy, gdy rywalizujemy z innymi i rzucamy wyzwanie najlepszym.
- Bez kogoś lub czegoś nie będę mieć poczucia pełni.
- Moje poczucie wartości zależy od tego, czy inni są ze mnie zadowoleni.
- Muszę kontrolować wszystkich i wszystko wokół siebie.
Wszystko to co opiera się na lęku, jest nieprawdziwą rzeczywistością utworzoną przez fałszywe przekonania. Na przykład „ ludziom nie można ufać”. Takie przekonanie mogło narodzić się kiedy byliśmy mali, bezbronni i aby przeżyć, stworzyliśmy jakąś fałszywą teorię. Potem zmieniali się ludzie, okoliczności, sytuacje a my zostaliśmy z naszą iluzją zablokowani na dostrzeganie prawdy i doświadczanie dobra. Jesteśmy jak radioodbiornik nastawiony na określoną częstotliwość. To czym „emitujemy” manifestuje się w naszym życiu.
Jak się wyzwolić z wszelkich uzależnień? Kluczem jest zrozumienie że rzeczywistość zewnętrzna i wewnętrzna są ze sobą ściśle połączone. „Myśli, przekonania i wspomnienia, przechowywane jako wibracje w ciele, są w stanie oddziaływać zwrotnie na świat zewnętrzny i z czasem tworzyć fizyczne manifestacje.” (A.Brandysiewicz – Sztuka życia świadomego)
Swoje życie możesz zmienić w momencie kiedy ujrzysz czym ono naprawdę jest, zaakceptujesz ten stan i dokonasz świadomego wyboru. Czy czujesz spokój, miłość, wdzięczność i akceptację? Czy może jesteś przepełniona żalem, obwinianiem, brakiem. Istnieją dwie rzeczywistości, spośród których wybierasz…tylko jedna z nich jest prawdziwa i tylko ty możesz zdecydować czy jesteś sobą, czy kimś „na niby”.
13 zdrowych przekonań opartych na miłości (Jampolsky, 2009, s. 167)
- To, co dostrzegam u innych, jest odzwierciedleniem stanu mojego umysłu. Niczego nie potrzebuję, żeby już teraz odczuwać szczęście i wdzięczność oraz odnosić sukcesy. Wszyscy stanowimy jedność.
- Moja bezbronność daje mi poczucie bezpieczeństwa. Ponieważ miłość nie wymaga obrony, akceptacja przynosi spokój umysłu.
- Miłość nie stawia warunków. Moje poczucie własnej wartości nie zależy od zewnętrznych ocen.
- Przebaczenie i trudna szczerość gwarantują spokój umysłu.
- Liczy się tylko chwila obecna. Przeszłość minęła, a przyszłość jeszcze nie nadeszła.
- Aby zmienić charakter moich przeżyć, najpierw muszę zmienić swój sposób myślenia.
- Błędy należy naprawiać i traktować jako lekcję. Osądzanie i karanie nie służą mojemu rozwojowi.
- Tylko miłość jest prawdziwa. Nie można zagrozić czemuś, co jest prawdziwe.
- Jestem odpowiedzialny za swoje życie. Ponieważ mam wpływ na to, jakich uczuć doświadczam, mogę świadomie decydować, jaki cel chcę osiągnąć.
- Dostaję to, czego chcę, dając to, co mam. Zaspokojenie jest nieograniczone i nie możne podlegać okolicznościom.
- Niczego mi teraz nie brakuje. Jestem pełnią.
- Moja samoocena pochodzi z wewnątrz. Kocham i akceptuję siebie takim, jakim dzisiaj jestem.
- Nie mogę nikogo zmienić, ale mogę zmienić swoje spojrzenie na drugiego człowieka. W ten sposób sam decyduję o tym, jak reaguję na swoje otoczenie.
Jestem potężną, kochającą istotą która cieszy się z obfitości, bliskości, wolności i spełnienia.
Dorota Pawelec